DİYARBAKIR MADDE BAĞIMLILIĞI İLE MÜCADELE VE REHABİLİTASYON MERKEZİ (DİMAB-MER) PROJESİ

PROJE ADI

Diyarbakır Madde Bağımlılığı ile Mücadele ve Rehabilitasyon Merkezi (DİMAB-MER)

PROJE NO

D236

PROJE TÜRÜ

SOSYAL İÇERME

PROJE YÜRÜTÜCÜSÜ

SOSYAL HİZMETLER İL MÜDÜRLÜĞÜ

PROJE SÜRESİ

12 AY

PROJE BÜTÇESİ

300.000 TL

PROJE ÖZETİ

Madde bağımlısı gençlere yönelik olarak çeşitli sosyal faaliyet alanlarını içeren bir rehabilitasyon merkezinin kurulması öngörülmektedir.

PROJENİN AMACI

Projenin amacı bağımlılık yaratan maddeleri kullanan gençlerin tedavi edilmesi, rehabilitasyonu ve topluma yeniden kazandırılmalarını sağlamaktır. Bunun yanında önleyici çalışmaların yapılması, sosyal, kültürel, sportif etkinlikler gerçekleştirilmesi ve eğitim destek birimlerinin de işler hale getirilmesi sağlanacaktır.

PROJENİN HEDEF KİTLESİ

Diyarbakır il ve ilçelerinde yaşayan 12-54 yaş gurubu madde bağımlısı, madde kullanıcısı ya da madde kullanma riski taşıyan çocuklar ve aileleri.

PROJENİN TEMEL FAALİYETLERİ

1. Gerekli mefruşat ve malzemeleri almak

2. Spor odası, resim iş teknik odası, okuma ve toplantı odası, sinema ve televizyon odası, bilgisayar odası, dinlenme odası, oyun odası açmak ve spor kompleksi çok amaçlı odası açmak.

3. Uzman personel ihtiyacını karşılamak.

4. Madde bağımlıları ile ilk görüşme ve kayıt yapmak.

5. Rehabilitasyon çalışmalarını başlatmak.

6. Eğitim ve bilinçlendirme çalışmaları yapmak.

7. Sportif çalışmalar yapmak.

8. Sanatsal çalışmalar yapmak.

PROJENİN ÇIKTILARI

-42 yatılı, 18 yaş altı 45, 18 yaş üstü 44 ve ayakta olmak üzere, uçucu çözücü madde kullanımına bağlı zararlı kullanım, birden fazla ilaç ve diğer psikoaktif madde kullanımı ve madde kötüye kullanımı şikayetlerinden dolayı toplam 131 müracaatçı ile bireysel görüşmeler yapılmış ve rehabilitasyon hizmeti verilmiştir.

– Kurumda yatılı tedavi görüp de Diyarbakır merkezde bulunan 18 çocuğun evine sosyal inceleme amaçlı ev ziyaretleri gerçekleştirilmiştir. Bu incelemeler neticesinde 11 müracaatçı Şehitlik Çocuk ve Gençlik Merkezinde kayıt altına alınmış, 3 müracaatçının Diyarbakır İl Sosyal Hizmetler Müdürlüğünden ayni-nakdi yardımdan faydalanmaları sağlanmış, 1 müracaatçı için bakım kararı alınmıştır.

– Yatılı ve ayakta tedavi gören hastalardan 11 müracaatçı meslek edindirme kurslarına yönlendirildi. -Diyarbakır merkez ilçelere bağlı tüm ilk ve ortaöğretim okullarının rehber öğretmenlerine yönelik “madde bağımlılığı ve bağımlı gence yaklaşım” konusunda seminer düzenlendi. -Kurumumuzda yatılı veya ayaktan tedavi görmüş müracaatçıların ailelerine yönelik “Bağımlılık Nedir ve Bağımlı Gence Yaklaşım” konularında, toplam 5 hafta süren seminer verildi. – Kurumda yatılı olan hastalar ile her hafta iki gün Madde Bağımlılığı ve Bağımlılıkla başa çıkma konularında eğitim ve bilinçlendirme çalışmaları yapıldı.
– Müzik Atölyesi faaliyetleri kapsamında yatılı hastalarla haftanın 5 günü ritim çalışması yapıldı. Hastalara ritim kalıplarına uygun şarkılar öğretildi ve öğretilen ritimle ilgili kendileri şarkı bulup uygulaması yapıldı.
– Müzik dersinde özel yeteneğe sahip hastalara haftanın belli bir gününde şan ve nota dersleri verildi, müzikte profesyonelleşmeleri yolunda adımlar atılarak yardımcı olundu. Kurumda yatılı olan yetenekli öğrencilere güzel sanatlara hazırlık kursları verilerek yönlendirilmeleri sağlandı.
– Beden Eğitimi ve Sportif Faaliyetler kapsamında sabah düz koşu, % 50 -% 60 yüklenme kapasiteli koşular, açma-germe, ısınma-soğuma egzersizleri uygulandı, öğleden sonra seçilen spor branşına göre ısınma hareketleri, futbol, basketbol, voleybol maçları yapıldı, çarşamba günleri halı saha maçları yapıldı ve spor salonunda hastalar ile koşu bandı, bisiklet sürme, minder üzerinde jimnastik çalışmaları yapıldı.
-Resim Atölyesi çalışmaları kapsamında hastalar ile beraber çeşitli maket yapımı, karakalem ve sulu boya çalışması yapıldı.

PROJE YARARLANICILARININ- YÜRÜTÜCÜLERİNİN İFADELERİ- NE DEDİLER?

İ. Halef BERENT (Proje Koordinatörü) : Risk altında yaşayan ve suça sürüklenen çocuklar ve aileleriyle yapmış olduğumuz görüşmelerde suça bulaşan çocukların % 80’inin madde kullandığı ve tedavi olmak istediklerini ancak kime nasıl gideceklerini bilmedikleri tespit edilmiştir. Ayrıca bu konuya çok hassas yaklaşan ailelerde çocuklarının madde kullandıklarını ve buna çok üzüldüklerini, ne yapacaklarını bilemediklerini kendilerine yardım ve destek olunması gerektiğini iletmişlerdir. Bu çocukların kendi çevreleri, mahalleleri, okulları ve buradaki arkadaşları ve diğer çocuklar potansiyel madde kullanma riski altında yaşamaktadırlar. Bunun için de gerek aileler, öğretmenler, çocuklar ve kamu kurum ve kuruluşlarına uçucu ve uyuşturucu maddeler hakkında bilgilendirme ve bilinçlendirme çalışmaları yapılması gerekliliği düşüncesiyle bu proje yapılmıştır. Çalışmalarımız gün geçtikçe artarak devam etmektedir.
İsmail Dölen (Sosyal Çalışmacı): Bölgede yaşayan ve madde kullanan gençlere yönelik Diyarbakır’da Bağımlılık Tedavi ve Rehabilitasyon Merkezinin açılması bölge insanının tedavi amaçlı diğer şehirlere gitmesini engellemekle beraber, yürüttüğü ve devam edeceği önleyici programlar ile toplumu, kullanılan madde ve bağımlılık hakkında bilgilendirerek, farkındalık yaratarak uyuşturucu maddeler ile ‘savaşmaya’ devam edecektir.
Hasta M.Ş. Yaklaşık 3 yıldır esrar kullanıyordum. Madde kullanmaya mahallemdeki gençler ve okul çevresindeki bazı arkadaşlarla başladım. Hem arkadaşlarımı kırmamak hem de esrarın nasıl bir şey olduğunu merak ettiğim için ben de birkaç defa arkadaşlarımla beraber esrar kullandım. Zaman ilerledikçe kullandığım maddenin hem sıkıntılarımı azaltmadığını hem de o maddeyi kullanma isteğimin sürekli arttığını görüyordum fakat esrar kullanma isteğinden vazgeçemiyordum. Ailem ve arkadaşlarımla problemler başladı. Daha sonra aynı mahallede oturduğumuz ve çocukluktan beri arkadaşlık ettiğim bir arkadaşımın bir hastanede tedavi olduğunu öğrendim. Arkadaşımın annesi benim anneme söylemişti, Diyarbakır’da bir hastane var uyuşturucu kullanan gençleri tedavi ediyorlar, demişti. Annem benimle konuştu, istersen seni de o hastaneye götürelim, sen de tedavi ol dedi. Başlarda kabul etmedim, nasıl bir yer olduğunu bana ne yapılacağını bilmediğim için kaygılanıyordum. Daha sonra arkadaşım tedavisini tamamlayıp evine dönünce onunla konuştum ve ben de tedavi olmaya karar verdim. Tedaviye annemle birlikte geldik, hastaneyi gezdirdiler, yapılan çalışmaları anlattılar, bunlar ilgimi çekti ve annemin benden dolayı daha fazla üzülmesini istemediğim için tedavi olmayı kabul ettim. Tedavinin başlamasından sonra kendimi daha iyi hissetmeye başladım, annem ziyaretlerime geldiğinde kilo aldığımı yüzümün açıldığını, iyi göründüğümü söylüyordu bu da beni mutlu ediyordu. Tedavide olduğum zamanlar zamanım çok iyi geçiyordu her gün hocalarımla birlikte çalışmalar yapıyorduk. Derslerimiz çok iyi geçiyordu. Özellikle resim dersini çok seviyordum, resim dersinde maketler yapıyorduk, öğretmenim bana karakalem resim çizmeyi öğretti ve resim yapmaya taburcudan sonra da devam etim. Spor derslerini de çok seviyordum, sabahları spor yapıyorduk, koşuyorduk, top oynuyorduk spor yapmak beni çok rahatlatıyordu. Eğitimlerde bizlere uyuşturucu maddelerle ilgili bilgiler veriyorlardı, birçok şey öğrendim. Taburcu olduktan sonra birkaç defa hocalarımız evimize ziyarete geldiler, annemle benim hakkımda görüştüler. Maddi durumumuzun iyi olmadığını ve maddi sıkıntılardan dolayı sorun yaşadığımı hocalarıma belirttim. Hocalarım İl Sosyal Hizmetler Müdürlüğünden yararlanmamı sağladı ve bize ekonomik yardım yapıldı. Taburcudan sonra evde canım çok sıkılıyordu ve aileme ekonomik olarak yük olduğumu düşünüyorum, bu konuyla ilgili olarak yine hocalarımla konuştum, onlar da bana bir projeden bahsettiler, bu projeyle iş bulabileceğimi anlattılar. ‘Kimsesizlerin Kimsesiyiz’ Projesinde kursa başladım. Aynı zamanda gittiğim kurstan bana aylık ücret veriyorlar. Bu durum hem annemi çok sevindirdi hem de ben kendimi daha iyi hissediyorum. Temiz bir hayatımın olduğunu düşünüyorum ve temiz kalmak istiyorum. Bu konuda Sosyal Hizmetlerin ve hocalarımın bana çok destek olduklarını düşünüyorum.